Politikanët në kanë gjetur një mënyrë të re për të diskutuar me qytetarët: jo me debate të thella, jo me ligje apo strategji, por me grushta të mençur. Sot, Armend Zemaj, deputeti i LDK-së ekspert i “vetëmbrojtjes afektive”, tregoi se si të përballosh kritikat e qytetarëve me klas.
Ngjarja ndodhi gjatë një interviste publike, një qytetar guximtar guxoi t’i thoshte Zemajt disa fjalë të thjeshta: “Po rreni, mos rrej…”. Reagimi i deputetit? Një klas i pashembullt i diplomacisë fizike: grusht. Ky moment historik nuk ishte thjesht një përplasje, por një mësim i qartë për të gjithë politikanët: fjalët nuk kanë rëndësi, sepse, nëse nuk je dakord, përdor fuqinë institucionale të krahut.
Zemaj, duke kërkuar falje më pas, u përpoq të shpjegonte se reagimi i tij nuk përfaqësonte bindjet personale apo parimet e partisë, një shprehje që tingëllon si ajo fraza klasike britanike: “Nuk ishte unë, ishte situata.” Qytetari, nga ana tjetër, duket se nuk ishte pjesë e ndonjë eksperimenti social, thjesht bëri reagimin e gabuar në momentin e gabuar.
LDK-ja nxitoi të shpallë se deputeti u sulmua fizikisht, një interpretim i zgjuar që e kthen çdo grusht në heroizëm institucional. Kjo është arsyeja pse çdo qytetar duhet të mbajë fjalët për veten e tij dhe të mos provokojë politikanët e pafajshëm që po përpiqen të ushtrojnë “mençurinë” e tyre fizike.
Incidenti i sotëm nuk është thjesht një përplasje; ai është një simbol i epokës së re politike: kur kritika nuk pranohet, kur debati zëvendësohet me teatrin e forcës, dhe kur çdo politikan i pakënaqur mund të marrë një mësim “praktik” se si të sillet si hero. Përfundimi? Nuk ka më rëndësi se çfarë mendon qytetari. Ai thjesht duhet të shmangë grushtin e vetëmbrojtjes selektive.
Kjo ngjarje na kujton se në politikën kosovare, ligji dhe etiketa janë opsionale, por instinktet e vetëmbrojtjes janë të domosdoshme. Dhe për çdo deputet tjetër që mendon se mund të flasë lirshëm para qytetarëve – kujdes. Një grusht mund të shërbejë më mirë sesa çdo ligj i shkruar.
Në fund të ditës, Armend Zemaj nuk u justifikua vetëm; ai ofroi një masterclass në “Si të jesh politikan modern: ndërto reputacionin tënd me grusht dhe kërko falje me fjalë elegante”. Dhe ne, qytetarët, mund të bëjmë vetëm një gjë: të qeshim me hidhërimin e tij, ndërkohë që shikojmë sesi politika jonë bëhet një shfaqje e pafundme e vetëkënaqësisë.
KAQPATA
